Een dikke tien jaar geleden, toen mobieltjes net voor de ‘grote markt’ verkrijgbaar waren, hadden ze nog een formaat van een kleine koelkast. Ook hadden ze een antenne van een paar meter en zelfs daarmee was het al moeilijk om fatsoenlijk contact te leggen met je buren. En voor de SMS-verslaafden onder ons was het waarschijnlijk al helemaal een hel in de jaren ’90: een tekstberichtje sturen kon je namelijk al helemaal vergeten met die koelkast.
Om over MP3-spelers nog maar te zwijgen. Sterker nog: die waren toen nog niet eens op de markt. Vroeger moest je van je favoriete muziek genieten door een CD in de radio te stoppen of een zogenaamde ‘discman’ te gebruiken. Zoals de naam al suggereert moest daar ook een heel schijfje in worden gestopt, wat de dingen erg groot en lomp maakte. En onhandig. En vervelend. Maar het grootste nadeel was eigenlijk wel dat je ook een stapeltje cd’s bij de hand moest hebben, gezien je anders maar de keuze had uit een beperkt aantal nummers. Alleen daar gaat het stiekem niet om in dit briljante epos, dus dat laat ik even voor wat het is.
"Het voelt bijna aan of we langzaamaan weer terugzakken naar vroeger."
Door de jaren heen werden deze zaken echter steeds verbeterd en tegenwoordig is alles hip, klein en erg uitgebreid. Ik sta er zelf soms nog wel eens versteld van hoeveel er eigenlijk veranderd is in die korte tijd. De reusachtige koelkasten zijn veranderd in hippe smartphones en de schijfjesspelers zijn geëvolueerd tot handzame iPodjes. En dat terwijl er eigenlijk veel meer is ingestopt dan voorheen. Middels wat rare fratsen is het nu zelfs mogelijk om met mijn iTouch (wat eigenlijk gewoon een MP3-speler is) te gaan bellen naar andere bezitters van dit hippe apparaat. Maar tegelijkertijd bespeur ik een opmerkelijk verschil met mijn vorige iPod… Hij is maarliefst de helft groter!
Kennelijk heeft de industrie het roer omgedraaid en proberen ze niet de hele tijd om steeds handzamere apparaatjes op de markt te brengen. Dit heeft natuurlijk alles te maken met het recentelijk populair geworden (neem ‘recentelijk’ even heel breed) touch-screen. Door dit innovatieve schermpje zijn knoppen nagenoeg overbodig geworden en is alles met een handomdraai aan te ‘tikken’. Helaas heeft dit wel tot gevolg dat klep-mobieltjes en die schuif-dingen (geen idee hoe je ze anders noemt) niet meer mogelijk zijn. En juist die twee zorgden ervoor dat kleinere mobieltjes (MP3-spelers zijn sowieso wel klein) mogelijk waren. Hoewel de mobieltjes en iPodjes met touch-functie er weliswaar een stuk hipper uitzien, nemen ze wel een stuk meer ruimte in. En zijn ze dus een stuk minder handzaam.
Nu had elke baklap deze conclusie wel kunnen trekken, maar toch blijf ik het een opvallende verandering vinden. Het voelt bijna aan of we langzaamaan weer terugzakken naar vroeger. Een aantal jaar geleden streden diverse producenten nog om het ‘dunste’ of ‘kleinste’ apparaat, maar tegenwoordig is het ‘gemakzucht’ wat de klok slaat. En eerlijk is eerlijk, zo’n touch-screen is wel verdomde makkelijk. Toch blijft het een vreemde verandering. Mobieltjes lijken zelfs weer wat dikker en zelfs lomper te worden dan eerst. Het is natuurlijk nog steeds niets vergeleken met vroeger, maar het blijft apart. Dit wordt ook weer benadrukt met dingen als iPads die tegenwoordig de markt overspoelen. Over koelkasten gesproken…
Gemaakt op 10 februari 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten