Hoe sociaal is Social Media?

Bzzt... Bzzt… Mijn smartphone trilt een paar keer in mijn broekzak. Een berichtje van Jelmer of ik vandaag ook zin heb om te fitnessen met een aantal andere vrienden. Snel laat ik mijn vingers over het touch-screen glijden en binnen de kortste keren weten Jelmer en mijn vrienden dat ik rond een uur of vier wel beschikbaar ben. Handig, dat Twitter.

Eigenlijk is het niet meer dan logisch om mijn eerste Vernuftige Verhaliteit over Social Media te doen. Waarom? Geen idee. Misschien omdat ik er veelvuldig gebruik van maak en ik het ook een erg interessant onderwerp vind om over te discussiëren. Of wellicht omdat het schrijven van blogs in principe ook een vorm is van Social Media. Een apart woord eigenlijk, dat “Social Media”, want zo ‘sociaal’ is het helemaal niet. Ik tik dit immers vanuit mijn luie stoel achter een of andere beeldbuis. Alleen.

Maar goed, ik dwaal een beetje af. Als je er een beetje over nadenkt, is het namelijk helemaal niet zo’n vreemd woord. In het Nederlands vertaalt het zich namelijk als ‘sociaal medium’ en dat is precies wat het is. Een berichtje sturen op WhatsApp, een tweet plaatsen met Twitter of even laten zien wat je aan het doen bent via Facebook… Het stelt je in staat om vanuit je luie stoel snel met anderen in contact met anderen te komen. 

"Zonder dat we het doorhebben slokt dit medium ons gewoon helemaal op."

Met name de laatste paar jaar is de populariteit van deze media explosief toegenomen. Het is zelfs zo erg dat de meeste mobieltjes van tegenwoordig helemaal hierom heen zijn gebouwd. Let er maar eens op. Vooral Samsung heeft er een handje van om erbij te zeggen dat de “Samsung Galaxy weetikveelwat uitermate geschikt is om snel in contact te komen met je vrienden, al dan niet met Smoelenboek of Twitter”. En geef ze eens ongelijk, want hun telefoontjes vliegen letterlijk (oké, figuurlijk) de schappen uit. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld Apple of HTC: smartphones zijn mede hierdoor ontzettend populair geworden. Misschien wel een beetje té populair…

Een vriend van me zei gisteren nog dat hij de laatste tijd overal mensen zag die met hun mobiel aan het spelen waren. Volgens hem was het zelfs zo erg dat er zelfs tijdens het uitgaan driftig wordt getwitterd en gefacebookt. En wat mij betreft slaat hij de spijker knetterhard op zijn kop. Op school, in de bus of zelfs in gezelschap van vrienden, er is altijd wel iemand die even met zijn mobieltje bezig is. Sommige mensen weten hierdoor zelfs het besef van tijd te vergeten en stappen drie haltes later uit (hé, Jeffrey?). Het erge is, ook mijn persoontje doet hier vrolijk aan mee.

Zonder dat we het doorhebben slokt dit medium ons gewoon helemaal op. Mijn inleiding is hier een kenmerkend voorbeeld van. Een jaar geleden zou ik simpelweg een smsje verstuurd hebben, maar nu duik ik meteen op Twitter. En is het niet Twitter, dan is het wel Facebook of WhatsApp (fuck Hyves). Stiekem is dit best wel verontrustend. Dat merkte ik vooral een tijdje geleden, toen ik mijn telefoon verloren was. Ik voelde me net een soort Coos Vriendenloos, terwijl ik wel genoeg met vrienden omging. Social Media heeft ons helemaal in zijn greep, zonder dat we het doorhebben. Misschien dat de term uiteindelijk tóch niet zo goed gekozen is...