Opgeslokt?

Afgelopen jaar schreef ik op een mooie herfstdag in oktober mijn eerste blog voor deze ehm… blog. Hierin kwam Social Media, met in het bijzonder de mobiele telefoon, sterk naar voren. Want hoe sociaal was het nou eigenlijk, om de hele tijd met je smartphone in je handen te zitten, ondanks dat je ‘in feite’ heel sociaal bezig bent? Voor mijn 15e stukje op deze site wilde ik hier even op terugkomen.

Want op die mooie herfstdag in oktober was het al erg, maar – om even het bruggetje naar het heden te schetsen – tegenwoordig kan je er al helemaal niet om heen. Het schijnt tegenwoordig zo erg te zijn dat zelfs de ‘gewone’ media het aan de kaart brengen. Afgelopen maanden stonden de kranten vol artikelen waarin stond dat wij tegenwoordig niet meer zonder ons mobieltje kunnen. Zelf wist ik het ook al een beetje te voorspellen destijds: “Zonder dat we het doorhebben, slokt dit medium ons helemaal op”, was mijn conclusie uit "Hoe sociaal is Social Media?" en het is eigenlijk gewoon de waarheid geworden.

 

Afgelopen zaterdagavond ontstond (onder het genot van de nodige biertjes) een discussie tussen mij en een aantal vrienden over dit fenomeen. Ik kreeg tegen de vraag tegen mij aangedrukt of ik namelijk nog wel zonder een mobieltje kon. Gezien de er al de nodige alcohol door onze aderen liep, wilde een van mijn vrienden er zelfs een weddenschap tegenaan knallen. Of ik, samen met hem, een week zonder mijn telefoon kon. Het zweet begon toen wel over mijn voorhoofd te druppelen, want ik wist dat dit antwoord gewoon volmondig “nee”, was.

"Kan jij je nog een wereld voorstellen zonder Social Media?"

Uiteraard had hij wel makkelijk praten, gezien hij nog met een Nokia uit het jaar 0 rondliep en geen toegang had tot meer recente (en stiekem best wel fijne) applicaties zoals Twitter en Whatsapp. Dat het geval nog kon bellen was een wonder. De weddenschap was eigenlijk dus niet helemaal eerlijk. Toch begon ik wel een beetje te twijfelen, was ook ik afhankelijk geworden van mijn telefoon? In het eerder genoemde Vernuftig Verhaliteitje noemde ik mezelf al een soort ‘Coos Vriendenloos’ toen ik even geen mobiel om handen had. Tegenwoordig is het eigenlijk alleen maar erger geworden. En niet alleen met mij, maar met (bijna) iedereen.

Toch gaat het een beetje ver om de telefoon zelf de schuld te geven. Die conclusie wordt meestal wel getrokken, maar is eigenlijk helemaal niet waar. Want mensen die nog een oude Nokia 3310 in hun broekzak hebben, kennen dit probleem niet. Deze koekenbakkers hoor je ook het meeste zeuren op de mensen die altijd met hun telefoon bezig zijn. Pas als je zelf een smartphone koopt, begin je te merken hoe leuk die verschillende 'apps' zijn. Het enige probleem alleen is dat je dezen ook gaat gebruiken in gezelschap, wat stiekem niet zo heel sociaal is. 

Dit brengt ons natuurlijk middels een mooi bruggetje weer bij Social Media, wat gewoon de boosdoener van dit alles is. Of boosdoener, eigenlijk is het natuurlijk prachtig dat we op zoveel (makkelijke) manieren met elkaar in contact kunnen komen. Het is stiekem toch wel een van de grootste innovaties van de afgelopen jaren. Alleen de manier waarop het gebruikt wordt nekt het een beetje. De vraag is dan eigenlijk ook niet hoe lang we zonder telefoon kunnen, maar hoe lang we zonder de fijne applicaties van die telefoon kunnen. Kan jij je eigenlijk nog een wereld voorstellen zonder Social Media?